در سخن ديگرى كه آن حضرت خطاب به برادرش محمّد حنفيّه مى‌فرمايد، بار ديگر بر عدم بيعت با يزيد- به هر قيمتى- تأكيد مى‌ورزد و مى‌فرمايد:

«يا أَخِي! وَاللَّهِ لَوْ لَمْ يَكُنْ فِي الدُّنْيا مَلْجَأٌ وَ لا مَأْوَى‌، لَما بايَعْتُ يَزيدَ بْنَ مُعاوِيَةَ

؛ اى برادر! به خدا سوگند! اگر در هيچ نقطه‌اى از دنيا، هيچ پناهگاه و جاى امنى نداشته باشم هرگز با يزيد بن معاويه بيعت نخواهم كرد». [1]

ب) تصريح به شايستگى خود براى خلافت‌

امام حسين عليه السلام علاوه بر آن‌كه يزيد را شايسته اين جايگاه والا نمى‌دانست، به شايستگى خود نسبت به امر ولايت و حاكميّت اسلامى تصريح مى‌كند. در واقع امام عليه السلام با اين جملات در مسير تشكيل حكومت اسلامى و به عهده گرفتن خلافت مسلمين حركت مى‌كند.

امام حسين عليه السلام در خطبه‌اى كه پس از نماز عصر در جمع لشكريان «حرّ» خواند، فرمود:

«أَيُّهَا النَّاسُ! أَنَا ابْنُ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله وَ نَحْنُ أَوْلى‌ بِوِلايَةِ هذِهِ الْأُمُورِ عَلَيْكُمْ مِنْ هؤُلاءِ الْمُدَّعِينَ ما لَيْسَ لَهُمْ‌

؛ اى مردم! من فرزند دختر رسول خدايم، ما به ولايت اين امور بر شما (و امامت مسلمين) از اين مدّعيان دروغين سزاوارتريم». [2]

همه اينها علاوه بر مواردى است كه امام حسين عليه السلام در حيات معاويه- آنگاه كه مسأله ولايتعهدى يزيد مطرح شد- به شايستگى خويش بر امر خلافت تأكيد ورزيد (كه پيش از اين گذشت).

ج) پاسخ به دعوت كوفيان‌

از نمودهاى تلاش امام حسين عليه السلام براى تشكيل حكومت اسلامى، پاسخ به دعوت‌

[1]. فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 31 و بحارالانوار، ج 44، ص 329.

[2]. فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 137 و تاريخ طبرى، ج 4، ص 303 (با اندكى تفاوت).