امام حسين عليه السلام كه شايسته و وارث حاكميّت نبوى و علوى و رهبر معنوى امّت اسلامى بود، براى احياى ارزش‌هاى اسلامى و بسط قسط و عدل و مبارزه با ستمگران به هدف تشكيل حكومت اسلامى به پا خاست، به اين قصد كه اگر ممكن شود با تشكيل حكومت اسلامى و گرنه با شهادت خويش و يارانش، چهره واقعى بنى‌اميّه را آشكار سازد و به ريشه‌كن ساختن درخت ظلم و كفر و نفاقشان بپردازد و اسلام و امّت مظلوم اسلامى را يارى كند.

امام حسين عليه السلام در خطبه‌اى با صراحت هدف از تلاش و تكاپوى خويش را چنين بيان مى‌كند:

«اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ إِنَّهُ لَمْ يَكُنْ مَا كَانَ مِنَّا تَنافُساً فِي سُلْطانٍ، وَ لا الِتماساً مِنْ فُضُولِ الْحُطامِ، وَ لكِنْ لِنَرَىَ الْمَعالِمَ مِنْ دِينِكَ، وَ نُظْهِرَ الْإِصْلاحَ فِي بِلادِكَ، وَ يَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِكَ، وَ يُعْمَلُ بِفَرَائِضِكَ وَ سُنَّتِكَ وَ أَحْكامِكَ‌

؛ خداوندا! تو مى‌دانى كه آنچه از ما (در طريق تلاش براى بسيج مردم) صورت گرفت، به خاطر رقابت در امر زمامدارى و يا به چنگ آوردن ثروت و مال نبود، بلكه هدف ما آن است كه نشانه‌هاى دين تو را آشكار سازيم و اصلاح و درستى را در همه بلاد بر ملا كنيم تا بندگان مظلومت آسوده باشند و فرايض و سنّت‌ها و احكامت مورد عمل قرار گيرد». [1]

امام خمينى قدس سره در سخنى در تبيين همين مطلب مى‌گويد: «... آنهايى كه خيال مى‌كنند حضرت سيّد الشهدا براى حكومت نيامده، خير [اين سخن صحيح نيست بلكه‌] اينها براى حكومت آمدند، براى اين‌كه بايد حكومت دست مثل سيّد الشهدا باشد، مثل كسانى كه شيعه سيّد الشهدا هستند، باشد». [2] هر چند امام عليه السلام مى‌دانست سرانجام در اين راه شهيد مى‌شود.

[1]. تحف العقول، ص 170 و بحارالانوار، ج 97، ص 79.

[2]. صحيفه امام، ج 21، ص 3.