نافرمانى در برابر خداوند و سبك شمردن پيمان او انجام دادى». [1]

عايشه نيز در ملاقاتى با معاويه به وى گفت: چرا حُجر و يارانش را كشتى؟ معاويه پاسخ داد: مصلحت امّت را در آن ديدم!!! عايشه گفت: از رسول خدا شنيدم كه درباره آنان مى‌فرمود:

«سَيُقْتَلُ بِعَذْراءَ نَاسٌ، يَغْضِبُ اللَّهُ لَهُمْ وَ أَهْلُ السَّماءِ

؛ به زودى در منطقه «عذراء»، مردمانى كشته مى‌شوند كه خداوند و آسمانيان به خاطر آنان خشمگين مى‌شوند». [2]

از «حسن بصرى» نقل شده است كه مى‌گفت: معاويه چهار عمل زشت انجام داد كه هر يك از آنها به تنهايى جرم و جنايت بزرگى محسوب مى‌شود و براى تبهكارى معاويه كافى است ... يكى از آن چهار مورد، كشتن حُجر بن عدى بود. سپس دو بار گفت:

«وَيْلًا لَهُ مِنْ حُجْرٍ وَ أَصْحابِ حُجْرٍ

؛ واى بر وى (معاويه) از ماجراى حُجر و ياران حُجر!». [3]

ماجراى شهادت حجر به قدرى مظلومانه بود كه خود معاويه نيز- به ظاهر- از پى‌آمد اخروى آن وحشت داشت!

در كامل ابن اثير به نقل از ابن سيرين آمده است كه معاويه به هنگام مرگ مى‌گفت:

«يَوْمِي مِنْكَ يا حُجْرُ طَوِيلٌ؛

اى حُجر! روزى طولانى (براى محاكمه نزد خدا) با تو خواهم داشت». [4]

شهادت عمرو بن حَمِق‌

از ديگر شخصيّت‌هاى بزرگ اسلامى كه توسّط معاويه به شهادت رسيد، جناب‌

[1]. الامامة والسياسة، ج 1، ص 203؛ همچنين رجوع كنيد به: بحارالانوار، ج 44، ص 213.

[2]. مختصر تاريخ دمشق، ج 6، ص 241 و الاصابة، ج 1، ص 315.

[3]. تاريخ طبرى، ج 4، ص 208 و كامل ابن اثير، ج 3، ص 487.

[4]. كامل ابن اثير، ج 3، ص 487.