آن هراس داشتند و بهانه فرار قرار داده بودند مبتلا ساخت و بيمارى طاعون در آنها شايع شد، آنها خانه‌هاى خود را ترك كرده و براى نجات از طاعون فرار كردند، اما در بيابان همگى از بين رفتند، مدت‌ها از اين جريان گذشت و «حِزقِيل» [1] يكى از پيامبران بنى‌اسرائيل، از آنجا عبور نمود و از خدا خواست آنها را زنده كند، خداوند دعاى او را اجابت نمود و آنها به زندگى بازگشتند. [2]

ا 245 مَنْ ذَا الَّذي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثيرَةً وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ‌

كيست كه به خدا «قرض الحسنه‌اى» دهد، (و از اموالى كه خدا به او بخشيده، انفاق كند،) تا آن را براى او، چندين برابر كند؟ و خداوند است كه (روزى بندگان را) محدود ياگسترده مى‌سازد؛ (و انفاق، هرگز باعث كمبود روزى آنها نمى‌شود). و به سوى او باز مى‌گرديد.

شأن نزول:

معامله پر سود

در شأن نزول اين آيه، چنين نقل كرده‌اند: روزى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس صدقه‌اى بدهد دو برابر آن در بهشت خواهد داشت، «ابو الدّحداح انصارى» عرض كرد: اى رسول خدا! من دو باغ دارم اگر يكى از آنها را به عنوان صدقه بدهم دو برابر آن را در بهشت خواهم داشت؟ فرمود: آرى.

عرض كرد: أُمُّ الدّحداح نيز با من خواهد بود؟

فرمود: آرى.

عرض كرد: فرزندان نيز با من هستند؟

[1] «حِزْقيل» طبق بعضى از روايات، سومين پيشواى بنى‌اسرائيل بعد از موسى‌ عليه السلام بود ( «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 13، ص 383).

[2] «كافى»، ج 8، ص 198 و 199؛ «بحار الانوار»، ج 6، ص 120 و 123، و ج 13، ص 381 و 382 و 385؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث.