«ليلة المبيت» ناميده شده است.

«ابن‌عباس» مى‌گويد: اين آيه هنگامى كه پيغمبر از مشركان كناره گرفته بود و به سوى غار مى‌رفت درباره على عليه السلام كه در بستر پيغمبر خوابيده بود نازل شد. [1]

«ابو جعفر اسكافى» مى‌گويد: جريان خوابيدن على عليه السلام در بستر پيغمبر صلى الله عليه و آله به تواتر ثابت شده و غير از كسانى كه مسلمان نيستند و افراد سبك مغز آن را انكار نمى‌كنند. [2]- [3]

ا 212 زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذينَ آمَنُوا وَ الَّذينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ‌

زندگى دنيا براى كافران زينت داده شده است؛ از اين رو افراد با ايمان را (كه گاهى دستشان تهى است)، مسخره مى‌كنند؛ در حالى كه پرهيزكاران در قيامت بالاتر از آنان هستند؛ (چرا كه ارزش‌هاى حقيقى در آن جا آشكار مى‌گردد،) و خداوند، هر كس را بخواهد بدون حساب روزى مى‌دهد.

شأن نزول:

استهزاء نسبت به مؤمنان!

«ابن‌عباس» مفسر معروف مى‌گويد: اين آيه درباره اقليت اشرافى و رؤساى‌

[1] «بحار الانوار»، ج 19، ص 56، ح 16، و ج 36، ص 41، ح 3، و ص 42، ح 5.

[2] همان طور كه «ابن ابى الحديد» در «شرح نهج البلاغه»، ج 13، ص 261 و 262 ذكر كرده است؛ «الغدير»، ج 2، ص 47.

[3] ج دوم «الغدير» ص 48 به بعد مى‌نويسد: «غزالى» در كتاب «احياء العلوم»، ج 3، ص 238 و «گنجى» در كتاب «كفاية الطالب»، ص 114 و «صفورى» در «نزهة المجالس»، ج 2، ص 209 و «ابن صباغ مالكى» در كتاب «الفصول المهمة»، ص 33، «سبط ابن جوزى حنفى» در «تذكرة الخواص»، ص 21، «شبلنجى» در «نور الابصار»، ص 86 و «احمد» در «مسند»، ج 1، ص 348 و «تاريخ طبرى»، ج 2، ص 99 تا 101، و «ابن سعد» در كتاب «الطبقات»، ج 1، ص 212، و «ابن هشام» در «سيرة»، ج 2، ص 291 و «حلبى» در «سيره» خود و «تاريخ يعقوبى»، ج 2، ص 29 جريان «ليلة المبيت» را نقل كرده‌اند.