(1) أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ (2) حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ (3) كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (4) ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (5) كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقينِ (6) لَتَرَوُنَّ الْجَحيمَ (7) ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَيْنَ الْيَقينِ (8) ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعيمِ‌

افزون طلبى شما را به خود مشغول داشته است.

تا آنجا كه به ديدار قبرها رفتيد (و به آن قبور افتخار كرديد).

چنين نيست (آرى) به زودى خواهيد دانست!

باز چنان نيست؛ به زودى خواهيد دانست.

قطعاً چنان نيست؛ اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمى‌كرد)!

قطعاً شما جهنم را خواهيد ديد!

سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين مشاهده خواهيد كرد.

سپس در آن روز (همه شما) از نعمت‌هائى كه داشته‌ايد بازپرسى خواهيد شد!

شأن نزول:

تفاخر و زيادت‌طلبى نا به جا، از بى‌خردى است‌

مفسران معتقدند: اين سوره درباره قبائلى نازل شد كه بر يكديگر تفاخر مى‌كردند، و با كثرت نفرات و جمعيت، يا اموال و ثروت خود، بر يكديگر مباهات مى‌نمودند، تا آنجا كه براى بالا بردن آمار نفرات قبيله، به گورستان مى‌رفتند و قبرهاى مردگان هر قبيله را مى‌شمردند!

ولى، بعضى آن را ناظر به دو قبيله از قبائل «قريش» در «مكّه» مى‌دانند، و بعضى‌