شأن نزول:

استفاده از نعمت‌هاى خدا در زمين‌

از «ابن عباس» نقل شده بعضى از طوائف عرب، همانند «ثقيف»، «خزاعه» و غير آنها قسمتى از انواع زراعت و حيوانات را بدون دليل بر خود حرام كرده بودند (حتى تحريم آن را به خدا نسبت مى‌دادند) آيات فوق نازل شد و آنها را از اين عمل ناروا باز داشت. [1]

ا 174 إِنَّ الَّذينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَليلًا أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ في‌ بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَ لايُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ ا 175 أُولئِكَ الَّذينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى‌ وَ الْعَذابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ ا 176 ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتابِ لَفي‌شِقاقٍ بَعيدٍ

كسانى كه كتمان مى‌كنند آنچه را خدا از كتاب نازل كرده، و آن را به بهاى كمى مى‌فروشند، آنها جز آتش چيزى نمى‌خورند؛ (و هدايا و اموالى كه از اين رهگذر به دست مى‌آورند، در حقيقت آتش سوزانى است.) و خداوند، روز قيامت، با آنها سخن نمى‌گويد؛ و آنان را پاكيزه نمى‌كند؛ و براى آنها عذاب دردناكى است.

اينان، همان‌هائى هستند كه گمراهى را با هدايت، و عذاب را با آمرزش، مبادله كرده‌اند؛ راستى چقدر در برابر عذاب خداوند، شكيبا هستند؟!

اينها، به خاطر آن است كه خداوند، كتاب (آسمانى) را به حق، (و توأم با دلائل روشن،) نازل كرده؛ و آنها كه در آن اختلاف مى‌كنند، (و با كتمان و تحريف، اختلاف به وجود آورند،) در شكاف عميقى قرار دارند.

[1] «بحار الانوار»، ج 62، ص 97؛ «تفسير قرطبى»، ج 2، ص 207، ذيل آيه مورد بحث؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحر المحيط»، ج 2، ص 97، ذيل آيه مورد بحث.