فوق) نازل شد و به آنها پاسخ گفت كه: اين يك دستور خاص الهى بود. محاصره چند روز طول كشيد، و پيامبر صلى الله عليه و آله براى پرهيز از خون‌ريزى به آنها پيشنهاد كرد سرزمين «مدينه» را ترك گويند و از آنجا خارج شوند، آنها نيز پذيرفتند، مقدارى از اموال خود را برداشته و بقيه را رها كردند، جمعى به سوى «اذرعات شام» و تعداد كمى به سوى «خيبر» و گروهى به «حيره» رفتند، و باقيمانده اموال و اراضى و باغات و خانه‌هاى آنها، به دست مسلمانان افتاد. هر چند تا آنجا كه مى‌توانستند، خانه‌هاى خود را به هنگام كوچ كردن تخريب كردند.

و اين ماجرا بعد از غزوه «احد» به فاصله شش ماه، و به عقيده بعضى بعد از غزوه «بدر» به فاصله شش ماه اتفاق افتاد. [1]

ا 6 وَ ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‌ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لارِكابٍ وَ لكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلى‌ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ ا 7 ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‌ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ كَىْ لايَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِياءِ مِنْكُمْ وَما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ‌

و آنچه را خدا از آنان (/ از يهود) به رسولش بازگردانده (و بخشيده) چيزى است كه شما براى به دست آوردن آن (زحمتى نكشيديد،) نه اسبى تاختيد و نه شترى؛ ولى خداوند رسولان خود را بر هر كس بخواهد مسلط مى‌سازد؛ و خدا بر هر چيز تواناست!

آنچه را خداوند از اهل اين آبادى‌ها به رسولش باز گرداند از آن خدا و رسول وخويشاوندان او و يتيمان و مستمندان و در راه‌ماندگان است، تا (اين اموال عظيم) در ميان ثروتمندان شما دست به دست نگردد. آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگيريد

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «تفسير على بن ابراهيم قمى»، ج 2، ص 358؛ «قرطبى» و «نور الثقلين» ذيل آيات مورد بحث (با اقتباس و تلخيص).