مخلوقات، شايسته نيست، رسولى مثل تو- انسانى همانند ما- داشته باشد، تو همانند ما غذا مى‌خورى، و همچون ما در بازارها راه مى‌روى!.

پيامبر صلى الله عليه و آله عرضه داشت: بار پروردگارا تو همه سخنان را مى‌شنوى و به هر چيز، عالمى، آنچه را بندگان تو مى‌گويند، مى‌دانى (خودت پاسخ آنها را بيان فرما) در اين هنگام آيات فوق نازل شد و به بهانه‌گيرى‌هاى آنها پاسخ داد. [1]

ا 20 وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعامَ وَ يَمْشُونَ فِي الْأَسْواقِ وَ جَعَلْنا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَ تَصْبِرُونَ وَ كانَ رَبُّكَ بَصِيراً

ما هيچ يك از رسولان را پيش از تو نفرستاديم مگر اين كه غذا مى‌خوردند و در بازارها راه مى‌رفتند؛ و بعضى از شما را وسيله امتحان بعضى ديگر قرار داديم، آيا صبر وشكيبائى مى‌كنيد (و از عهده امتحان بر مى‌آئيد)؟! و پروردگار تو همواره بصير و بينا بوده است.

شأن نزول:

راه و روش تو، راه و روش پيامبران پيشين‌

جمعى از مفسران، در شأن نزول آيه فوق چنين آورده‌اند: گروهى از سران مشركان، خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمده، گفتند: اى محمّد! تو از ما چه مى‌خواهى؟ اگر رياست مى‌طلبى ما تو را سرپرست خود مى‌كنيم، و اگر علاقه به مال دارى از اموال خود در اختيار تو مى‌گذاريم.

اما هنگامى كه ديدند: پيامبر صلى الله عليه و آله در برابر اين پيشنهادهايشان تسليم نشد، به بهانه جوئى پرداخته گفتند: تو چگونه فرستاده خدا هستى؟ با اين كه: غذا مى‌خورى و در بازارها توقف مى‌كنى؟!

[1] «نور الثقلين»، ج 3، ص 314، و ج 4، ص 6؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 269؛ «تفسير صافى»، ج 2، ص 109، و ج 4، ص 6.