(15) وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذينَ لايَرْجُونَ لِقاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هذا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ ما يَكُونُ لي‌ أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسي‌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا ما يُوحى‌إِلَيَّ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظيمٍ‌ (16) قُلْ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لا أَدْراكُمْ بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فيكُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌ (17) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآياتِهِ إِنَّهُ لايُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ‌

و هنگامى كه آيات روشن ما بر آنها خوانده مى‌شود، كسانى كه ايمان به لقاى ما (و روز رستاخيز) ندارند مى‌گويند: «قرآنى غير از اين بياور، يا آن را تبديل كن! (و آيات نكوهش بت‌ها را بردار)» بگو: «من حق ندارم كه از پيش خود آن را تغيير دهم؛ فقط از چيزى كه بر من وحى مى‌شود، پيروى مى‌كنم! من اگر پروردگارم را نافرمانى كنم، ازمجازات روز بزرگ (قيامت) مى‌ترسم»!

بگو: «اگر خدا مى‌خواست، من اين آيات را بر شما نمى‌خواندم؛ و (خداوند) از آن آگاهتان نمى‌كرد؛ چه اين كه مدت‌ها پيش از اين، در ميان شما زندگى نمودم؛ (و هرگز آيه‌اى نياوردم؛) آيا نمى‌فهميد»؟!

چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ مى‌بندد، يا آيات او را تكذيب‌مى‌كند؟! مسلماً مجرمان رستگار نخواهند شد!

شأن نزول:

تقاضاى قرآنى ديگر

بعضى از مفسران گفته‌اند: اين آيات درباره چند نفر از بت‌پرستان نازل شد؛ چرا كه خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمدند و گفتند: آنچه در اين قرآن درباره ترك عبادت بت‌هاى بزرگ ما، «لات»، «عزى»، «منات» و «هبل»، و همچنين مذمت از آنان وارد شده، براى ما قابل تحمل نيست. اگر مى‌خواهى از تو پيروى كنيم، قرآن ديگرى بياور كه اين ايراد در آن نباشد،! و يا حداقل اين گونه مطالب را در قرآن كنونى تغيير ده! آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 213 (با اندكى تفاوت)؛ «تفسير آلوسى»، ج 11، ص 83، ذيل آيات مورد بحث؛ «اسباب نزول الآيات» واحدى نيشابورى، ص 179.