خواهد آمد.

از بعضى ديگر از روايات استفاده مى‌شود: آيه فوق درباره بعضى از «كفار» است، كه در ميدان‌هاى جنگ با مسلمانان، شخصيت‌هاى بزرگى مانند: «حمزه» سيد الشهداء، و امثال او را شهيد كردند، سپس دست از شرك برداشته و به آئين‌

اسلام روى آوردند. [1]

ا 107 وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْريقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنينَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلَّا الْحُسْنى‌ وَ اللَّهُ‌يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ ا 108 لاتَقُمْ فيهِ أَبَداً لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى‌ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فيهِ فيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرينَ ا 109 أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ تَقْوى‌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَيْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ في‌ نارِ جَهَنَّمَ وَ اللَّهُ لايَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ ا 110 لايَزالُ بُنْيانُهُمُ الَّذي بَنَوْا ريبَةً في‌ قُلُوبِهِمْ إِلَّا أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ‌

(گروهى ديگر از آنها) كسانى هستند كه مسجدى ساختند براى زيان رساندن (به مسلمانان)، و (تقويت) كفر، و تفرقه‌افكنى ميان مومنان، و كمين‌گاه براى كسى كه از پيش با خدا و پيامبرش مبارزه كرده بود؛ آنها سوگند ياد مى‌كنند كه: «جز نيكى (و خدمت)، نظرى نداشته‌ايم»! اما خداوند گواهى مى‌دهد كه آنها دروغگو هستند!

هرگز در آن (مسجد به عبادت) نايست! آن مسجدى كه از روز نخست بر پايه تقوا بنا شده، شايسته‌تر است كه در آن (به عبادت) بايستى؛ در آن، مردانى هستند كه دوست مى‌دارند پاكيزه باشند؛ و خداوند پاكيزگان را دوست دارد!

[1] «كافى»، ج 2، ص 407؛ «بحار الانوار»، ج 20، ص 113، و ج 22، ص 97، و ج 69، ص 157 و 165.