قطع پيوند خويشاوندى كرده، و از حرم خدا بيرون رفته، در حالى كه دين ما كهن است و آئين محمّد آئينى است تازه و نوپا.

«كعب» گفت: به خدا سوگند آئين شما از آئين محمّد بهتر است!

در اين هنگام آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. [1]

ا 58 إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى‌ أَهْلِها وَ إِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ كانَ سَميعاً بَصيراً

خداوند به شما فرمان مى‌دهد كه امانت‌ها را به صاحبانش بدهيد! و هنگامى كه ميان مردم داورى مى‌كنيد، به عدالت داورى كنيد، خداوند، اندرزهاى خوبى به شما مى‌دهد. خداوند، شنوا و بيناست.

شأن نزول:

امانت‌ها را به اهلش بسپاريد

در «تفسير مجمع البيان» و بعضى ديگر از تفاسير اسلامى، نقل شده: اين آيه زمانى نازل گرديد كه پيامبر صلى الله عليه و آله با پيروزى كامل وارد شهر «مكّه» گرديد، «عثمان بن طلحه» را كه كليددار خانه كعبه بود احضار كرد، كليد را از او گرفت، تا درون خانه كعبه را از وجود بت‌ها پاك سازد.

«عباس» عموى پيامبر صلى الله عليه و آله پس از انجام اين مقصود، تقاضا كرد: پيامبر صلى الله عليه و آله با تحويل كليد خانه خدا به او، مقام كليددارى بيت اللَّه را كه در ميان عرب يك مقام برجسته و شامخ بود، به او بسپارد (گويا عباس ميل داشت از نفوذ اجتماعى و سياسى برادرزاده خود به نفع خويش استفاده كند).

ولى پيامبر صلى الله عليه و آله بر خلاف اين تقاضا پس از تطهير خانه كعبه از لوث بت‌ها در خانه‌

[1] «بحار الانوار»، ج 9، ص 74 و 75؛ «درّ المنثور»، ج 2، ص 171؛ «تفسير طبرى»، ج 5، ص 83، ذيل آيه مورد بحث؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث.