معتقد بودند: آن كس كه قدرت حمل سلاح و جنگ و دفاع از حريم زندگى و احياناً غارتگرى ندارد، ارث به او نمى‌رسد.

به همين دليل، زنان و كودكان را از ارث محروم مى‌ساختند، و ثروت ميت را در ميان مردان دورتر قسمت مى‌كردند.

تا اين كه يكى از انصار به نام «اوس بن ثابت» از دنيا رفت، دختران و پسران خردسالى را بر جاى گذارد، عموزاده‌هاى او به نام «خالد» و «عرفطه» اموال او را ميان خود تقسيم كردند، و به همسر و فرزندان خردسال او چيزى ندادند.

همسر او به پيامبر صلى الله عليه و آله شكايت كرد، و تا آن زمان حكمى در زمينه ارث بستگان در اسلام نازل نشده بود، آيه فوق نازل شد، پيامبر صلى الله عليه و آله آن دو نفر را خواست و به آنها دستور داد: در اموال مزبور، هيچ گونه دخالت نكنند و آن را براى بازماندگان درجه اوّل، يعنى فرزندان و همچنين همسر او بگذارند، تا طرز تقسيم آن در ميان آنها در پرتو آيات بعد روشن گردد. [1]

ا 11 يُوصيكُمُ اللَّهُ في‌ أَوْلادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ فَإِنْ كُنَّ نِساءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثا ما تَرَكَ وَ إِنْ كانَتْ واحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ وَ لِأَبَوَيْهِ لِكُلِّ واحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِنْ كانَ لَهُ وَلَدٌ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلَدٌ وَ وَرِثَهُ أَبَواهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِنْ كانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصي‌ بِها أَوْ دَيْنٍ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ لا تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعاً فَريضَةً مِنَ اللَّهِ‌إِنَّ اللَّهَ كانَ عَليماً حَكيماً ا 12 وَ لَكُمْ نِصْفُ ما تَرَكَ أَزْواجُكُمْ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُنَّ وَلَدٌ فَإِنْ كانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ‌

[1] «اسباب نزول الآيات» واحدى نيشابورى، ص 95 و 96؛ «تفسير قرطبى»، ج 5، ص 45؛ «تفسير آلوسى»، ج 4، ص 210؛ «درّ المنثور»، ج 2، ص 122 (قابل ذكر است در مورد اسامى افراد در شأن نزول، اسماء مختلفى آمده است، براى توضيح بيشتر به مدارك مذكور رجوع شود).