(186) لَتُبْلَوُنَّ في‌ أَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ مِنَ الَّذينَ أَشْرَكُوا أَذىً كَثيراً وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِكَ‌مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ

به يقين (همه شما) در اموال و جان‌هاى خود، آزمايش مى‌شويد! و از كسانى كه پيش از شما به آنها كتاب (آسمانى) داده شده (يهود)، و (همچنين) از مشركان، سخنان آزار دهنده فراوان خواهيد شنيد! و اگر استقامت كنيد و تقوا پيشه سازيد، (شايسته‌تر است؛ زيرا) اين از كارهاى محكم و قابل اطمينان است.

شأن نزول:

رابطه آزمايش و سرزنش‌

هنگامى كه مسلمانان، از «مكّه» به «مدينه» مهاجرت نمودند و از خانه و زندگى خود دور شدند، مشركان دست تجاوز به اموال آنها دراز كرده، آنها را به تصرف خود در آوردند و به هر كس دست مى‌يافتند، از اذيت و آزار زبانى و بدنى فروگذار نمى‌كردند.

و به هنگامى كه به «مدينه» آمدند، در آنجا گرفتار بدگوئى و آزار يهوديان «مدينه» شدند، مخصوصاً يكى از آنان به نام «كعب بن اشرف» شاعرى بد زبان و كينه‌توز بود، كه پيوسته پيامبر و مسلمانان را به وسيله اشعار خود، هجو مى‌كرد و مشركان را بر ضد آنها تشويق مى‌نمود، حتى زنان و دختران مسلمان را موضوع غزلسرائى و عشقبازى خود قرار مى‌داد.

خلاصه كار وقاحت را به جائى رسانيد كه پيامبر صلى الله عليه و آله ناچار دستور قتل او را صادر كرد و به دست مسلمانان كشته شد.

آيه فوق طبق رواياتى كه از مفسران نقل شده، اشاره به اين موضوعات مى‌كند و مسلمانان را به ادامه مقاومت تشويق مى‌نمايد. [1]

[1] «تفسير طبرى»، ج 4، ص 133، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير آلوسى»، ج 4، ص 149، ذيل آيه مورد بحث؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث.