سپس آن را با وزن برمى‌گرداند و مى‌داند سنگين‌تر از آن است كه وام گرفته و راضى است كه اين اضافه براى وام‌دهنده باشد؟ فرمود: اگر شرط نكرده باشند مانعى ندارد». [1]

(1) 10- ابو الربيع مى‌گويد از امام صادق عليه السّلام سؤال شد: «عن رجل اقرض رجلا دراهم فيردّ عليه اجود منها بطيبة نفسه و قد علم المستقرض و القارض انّه انّما اقرضه ليعطيه اجود منها قال: لا باس اذا طابت نفس المستقرض: «مردى به ديگرى تعدادى درهم وام داده و او بهتر از آن را با ميل خود به وى بازمى‌گرداند و هر دو مى‌دانند كه به خاطر همين وام داده كه بهتر از آن را بازگرداند؟ فرمود: اگر وام‌گيرنده با ميل خود (بدون شرط) اين كار را مى‌كند مانعى ندارد». [2]

(3)

گروه سوم: رواياتى است كه از دادن اضافه نهى مى‌كند، حتى بدون شرط قبلى‌

؛ مانند روايات زير:

(4) 1- هذيل بن حيّان مى‌گويد: به امام باقر عليه السّلام عرض كردم: انّى دفعت الى اخى جعفر مالا فهو يعطينى ما انفق و احجّ منه و اتصدّق و قد سالت من قبلنا فذكر و انّ ذلك فاسد لا يحلّ و انا احبّ ان انتهى الى قولك فقال لى: أ كان يصلك قبل ان تدفع اليه مالك؟ قلت نعم قال: خذ منه ما يعطيك فكل منه و اشرب‌

[1]- الوسائل، جلد 12، ابواب الصرف، باب 12، حديث 2.

[2]- الوسائل، جلد 12، ابواب الصرف، باب 12، حديث 4 و مانند اين روايت است حديث 3 و 5 همين باب.