به هر حال، مفاسدى كه در روايت مذكور به آن اشاره شد در صورتى تحقّق مى‌يابد كه نطفه‌اى منتقل گردد. در غير اين صورت، نه قتلى رخ مى‌دهد (طبق احتمال دوّم) و نه نسب‌ها به هم مى‌خورد، و نه تربيت بچّه‌ها دچار مشكل مى‌گردد، و نه لطمه‌اى به ارث وارد مى‌شود.

2- اسحاق بن عمّار از امام صادق عليه السّلام مى‌پرسد:

«الزّنا شرّ ام شرب الخمر؟ و كيف صار في الخمر ثمانين و في الزّنا مائة؟ فقال: يا اسحاق! الحدّ واحد و لكن زيد هذا لتضييعه النطفة و لوضعه ايّاها في غير الموضع الّذي امر اللّه عزّ و جلّ به‌ [1]؛

آيا زنا بدتر است، يا شراب؟ (اگر شراب بدتر است) چرا حدّ شرب خمر هشتاد تازيانه است، ولى در زنا يكصد شلّاق زده مى‌شود؟ امام فرمود: حد در هر دو يكسان است، و بيست ضربه اضافه در حدّ زنا به خاطر اين است كه نطفه تضييع گرديده، و در جايى كه خداوند دستور داده، نهاده نشده است».

و از آنجا كه تلقيح حرام نيز تضييع نطفه محسوب مى‌شود، و در جايى كه خدا دستور داده قرار نمى‌گيرد، آن هم از جهت حرمت همانند زنا مى‌باشد.

روايات ديگرى‌ [2] نيز به همين مضامين وجود دارد، كه جهت رعايت اختصار بحث از ذكر آنها خوددارى شد.

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حد الزنا، باب 13، حديث 1.

[2]. وسائل الشيعة، جلد 14، ابواب النكاح المحرّم، باب 4، حديث 1 و 2 و مستدرك الوسائل، جلد 14، ابواب النكاح المحرّم، باب 4، حديث 1 و 5.