نشانه‌هايى از خود آگاهى مردم جهان‌

سخن در اين بود كه آيا قرائن موجود نشان مى‌دهد كه سرانجام جهان، صلح است و عدالت، يا تباهى و نابودى نسل بشر؟

تا كنون از چهار طريق مدارك روشنى براى احتمال اوّل يافته‌ايم، ولى ممكن است در برابر اين سخن گفته شود كه اگر چنين است چرا هيچ نشانه‌اى در وضع كنونى دنيا، طرز زندگى انسان امروز، براى گام برداشتن به سوى چنان مقصدى مشاهده نمى‌كنيم، بلكه بعكس وضع موجود، بيشتر يأس‌آور است تا اميدبخش!

ما هم قبول داريم كه نظر ابتدايى همين موضوع را تأييد مى‌كند؛ ولى دقّت بيشتر، نشان مى‌دهد كه انسان كنونى، نيز با تمام تجاوزها و ستمگريها و ويرانگريها، گامهايى به سوى آن هدف بزرگ برداشته و بر مى‌دارد، و نشانه‌هايى از خود آگاهى در فكر و زندگى او به چشم مى‌خورد.

هرچند اين گام‌ها، چندان بزرگ نيست، و حتّى بعضى از آنها زياد جدّى به نظر نمى‌رسد، ولى هر چه هست قدمى است قابل ملاحظه براى آمادگى فكرى محيط.

نمونه‌اى از اين قرائن ذيلًا از نظر شما مى‌گذرد:

1 تشكيل مجامع جهانى و تنظيم اعلاميّه حقوق بشر

مى‌دانيم جنگ جهانى اوّل و دوم كه بى‌شباهت به حالت جنون‌