عنوان يك «ضرورت» و «يك واقعيّت اجتناب‌ناپذير» احساس مى‌گردد كه بايد سرانجام اين مرزهاى ساختگى و دردسرساز بر چيده شود و همه مردم جهان زير يك پرچم و با يك قانون زندگى كنند!

زمانى فرا مى‌رسد كه سطح شعور اجتماعى در جهان به مرحله‌اى مى‌رسد كه به روشنى مى‌بينند توزيع ظالمانه ثروت به شكل كنونى كه در يك سوى دنيا و حتّى گاهى در يك طرف شهر، مردمى چنان مرفّه زندگى مى‌كنند كه سگ و گربه‌هاى آنها نيز بيمارستان و پزشك و دندانساز و اطاق مجلّل خواب دارند؛ ولى در طرف ديگر، مردمى از گرسنگى، همچون برگهاى زرد پائيزى روى زمين مى‌ريزند؛ عاقبت وحشتناكى در پيش دارد؛ و بدون يك سيستم توزيع عادلانه ثروت، جهان روى آرامش نخواهد ديد؛ بلكه غنى و فقير، كشورهاى پيشرفته و عقب مانده هر دو در زحمت خواهند بود.

هنگامى كه اين مسائل بر اثر آشكار شدن عكس العملهاى نامطلوب وضع موجود، و بالا رفتن سطح شعور عمومى، به مرحله يك «ضرورت» رسيد انقلاب و دگرگونى حتمى خواهد بود، همانطور كه در گذشته نيز چنين بوده است.

بنابراين، «الزام اجتماعى» عامل مؤثّر ديگرى است كه با كاربرد نيرومند خود، مردم جهان را خواه ناخواه، به سوى يك زندگى آميخته با صلح و عدالت؛ پيش مى‌برد، و پايه‌هاى يك حكومت جهانى را بر اساس طرح تازه‌اى مى‌چيند.