نوسازى در تمام زمينه‌هاى فكرى و فرهنگى‌

آئينهاى آسمانى در واقع همانند آبى هستند كه از آسمان نازل مى‌گردد.

قطره‌هاى شفاف باران- در صورتى كه هوا آلوده نباشد- پاك و زلال و زيبا و حياتبخش، خالى از هر گونه آلودگى است؛ در هر جا فرود آيد پيام‌آور زندگى و زيبايى است؛ و تلألؤ آن تشنگان را به سوى خود دعوت مى‌كند؛ و حتّى غير تشنگان را بر سر ميل نوشيدن آب مى‌آورد.

امّا به هنگامى كه روى زمينهاى آلوده مى‌ريزد، تدريجاً صفا و پاكى نخستين خود را از دست مى‌دهد؛ و گاه به صورتى در مى‌آيد كه هر بيننده‌اى از مشاهده آن روى درهم مى‌كشد و از عفونت آن فرار مى‌كند!

آئينهاى الهى كه در آغاز به صفا و پاكى باران، و روشنايى آفتاب، و زيبايى بهار هستند، با تماس به افكار منحطّ جاهلان، و و دستهاى آلوده مغرضان و آميخته شدن با عادات و رسوم و سليقه‌هاى شخصى، گاهى چنان تحريف مى‌شوند كه جاذبه و كشش خود را بكلّى از دست مى‌دهند.

اسلام اين آئين زنده تحرّك كه عقب افتاده‌ترين ملّتها را به پيشروترين تبديل كرد نيز از اين موضوع بر كنار نمانده، هر چند وجود قرآن دست نخورده، و دانشمندانى كه در هر عصر و زمان، حتّى به قيمت جان خود براى حفظ اصالت آن كوشيدند، تا حدّ زيادى جلو اين دگرگونيها را گرفتند؛ ولى بايد اعتراف كرد كه بسيارى از مفاهيمش نزد گروه كثيرى از مسلمانان چنان مسخ و واژگون شده كه مى‌توان گفت هم‌