افرادى منفى‌باف به فكر توسعه فساد و ظلم بيشتر بيفتيم، بلكه با توجّه به وجود مفاسد در مقياس وسيع و به حدّ كافى بايد در ساختن خود و ديگران و يك گروه نيرومند شايسته و شجاع و آگاه كه پرچمدار انقلاب باشد كوشش كنيم.

به هر حال، اين موضوع در بسيارى از روايات اسلامى تحت عنوان‌ «كما ملئت ظلماً و جوراً؛ همانگونه كه جهان از ظلم و جور پر شده باشد» آمده است.

عين اين تعبير در بسيارى از احاديث كه در منابع شيعه و اهل سنّت آمده ديده مى‌شود.

و از مجموع آنها استفاده مى‌شود كه از روشنترين نشانه‌هاى اين انقلاب همين موضوع است.

در اينجا يك سؤال پيش مى‌آيد كه آيا «ظلم» و «جور» با هم تفاوتى دارند كه مخصوصاً روى اين دو عنوان كراراً تكيه شده است؟

از ريشه اين لغات استفاده مى‌شود كه تجاوز به حقوق دگران دو گونه است كه در ادبيات عرب براى هر كدام نامى جداگانه است.

نخست آن است كه انسان، حقّ ديگرى را به خود اختصاص دهد و دسترنج دگران را غصب كند، اين را «ظلم» مى‌گويند.

ديگر آن كه حقّ افرادى را از آنها گرفته، و به دگران دهد و براى محكم كردن پايه‌هاى قدرت خود، هوا خواهان خويش را بر مال يا جان يا نواميس مردم مسلّط كند و با تبعيض‌هاى ناروا كسب قدرت كند، اين را «جور» مى‌گويند.