مى‌گويم دليلى است بر ناتوانى مكتبهاى مادّى، و اين كه همه وسايل مادّى بدون ايمان وسيله تشديد بحران هستند همانگونه كه در ساير نقاط جهان نيز شاهد آن هستيم.

ثالثاً، آيا اگر اين احاديث به نفع شيعه تمام شود، گناه شيعه يا گناه احاديث است؟!

چه مانعى دارد حقيقتى از اين راه روشنتر گردد؟! بعلاوه، احاديث مزبور اگر چه نظر شيعه را تأييد مى‌كند امّا در عين حال ملازمه قطعى ميان قبول آنها و قبول تشيّع نيست، چه بسيارند كسانى كه قيام مهدى را پذيرفته‌اند ولى به عللى شيعه نيستند؛ و در هر صورت تعصّبات ناروا نبايد مانع از درك حقايق گردد؛ اين سخن درست به آن مى‌ماند كه كسى بگويد پزشكى با من خرده حساب داشته امّا داروى شفابخش به من داده ولى من آن را نمى‌خورم زيرا اگر آن را بخورم و خوب بشوم به نفع او تمام مى‌شود و مى‌گويند دكتر خوبى است!

رابعاً، درست است كه از اين احاديث سوء استفاده شده ولى كدام حقيقت است كه در جهان مورد سوء استفاده قرار نگرفته است؟!

آيا مدّعيان دروغى نبوّت يا الوهيّت و يا ساير مقامات معنوى در دنيا كم بوده‌اند؟! آيا اديان ساختگى در جهان كم است؟!

آيا ما بايد همه اين حقايق را به جرم سوء استفاده منحرفان كنار بزنيم؟!

و مطلقاً منكر خداپرستى و نبوّت انبيا بشويم؟!

آيا از نيروهاى مختلف مادّى در جهان كم سوء استفاده شده است؟!

آيا بايد همه آنها را از ميان ببريم! اين چه منطقى است!