گروه تقسيم مى‌شود. لازم است هر گروه را مستقلّا مورد بحث قرار داده، و در پايان گروههاى مختلف را با هم بسنجيم.

[1- روايات دال بر 5 يا 6 تازيانه‌]

گروه اوّل: رواياتى كه مقدار آن را 5 يا 6 تازيانه مى‌داند.

1- حمّاد بن عثمان مى‌گويد به امام صادق عليه السّلام عرض كردم:

مقدار مجازات كودكان ... براى تأديب چقدر است؟ امام فرمود:

«خمسة أو ستة و ارفق‌ [1]؛ پنج يا شش تازيانه، و با آنها مدارا كن!» علّامه مجلسى در مرآت العقول، روايت فوق را تضعيف نموده است، و ظاهرا علّت آن وجود معلّى بن محمّد در سند روايت است، زيرا وى طبق تصريح علماى رجال شخصى مضطرب الحديث و المذهب‌ [2] بوده است. و امّا حسن بن على، هر چند مشترك بين چند نفر است، ولى منظور از وى در اين روايت، حسن بن على بن فضّال مى‌باشد، كه مرد ثقه و مورد اعتمادى بوده است.

2- اسحاق بن عمّار مى‌گويد خدمت امام صادق عليه السّلام عرض كردم:

گاه اتّفاق مى‌افتد كه نوجوانم را به خاطر بعضى جرائم تنبيه مى‌كنم؟

امام فرمود: چه قدر ...؟ عرض كردم: گاه صد تازيانه! امام فرمود: صد تازيانه! و اين جمله را دو بار تكرار كرد. سپس فرمود: به اندازه حدّ زنا بر وى شلّاق مى‌زنى!؟ از خدا بترس (و اين كار را نكن). عرض كردم:

«جعلت فداك، فكم ينبغى لى ان اضربه؟ فقال: واحدا، فقلت: و اللّه لو علم انّى لا اضربه الّا واحدا ما ترك لى شيئا الّا افسده! قال: فاثنين. فقلت: هذا هو هلاكى: قال فلم ازل اماكسه حتّى بلغ خمسة، ثمّ غضب، فقال: يا اسحاق! ان كنت تدرى حدّ ما اجرم فاقم الحدّ فيه و لا تعمّد حدود اللّه‌ [3]؛

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب بقيّة الحدود، باب 8، حديث 1.

[2]. جامع الرواة، جلد 2، صفحه 416.

[3]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب مقدّمات الحدود، باب 30، حديث 2.