امام صادق عليه السّلام در مورد «رباخوار» و «كسانى كه گوشت خوك» و «خون» مى‌خورند فرمود:

«عليهم ادب فان عاد ادب قلت: فان عاد يؤدّب؟ قال: يؤدّب و ليس عليهم حدّ [1]؛

چنين اشخاصى تعزير مى‌شوند، و اگر گناه را تكرار نمودند مجدّدا تعزير مى‌گرددند. اسحاق بن عمّار مى‌گويد: پرسيدم كه اگر براى بار سوم نيز تكرار كردند چطور؟ امام فرمود: بازهم تعزير مى‌شوند، و حدّى بر آنان جارى نمى‌شود.»

مرحوم صدوق همين روايت را نقل كرده، ولى به جاى «و ليس عليهم حدّ» جمله «و ليس عليه قتل‌ [2]» را جايگزين نموده است. يعنى در هيچ مرحله‌اى چنان مجرمى كشته نمى‌شود.

روايت مذكور نيز (همان‌گونه كه در مرآت العقول، جلد 23، صفحه 376، آمده است). ضعيف السند مى‌باشد. ولى دلالت آن صريح است، كه مرتكب جرائم تعزيرى در هيچ مرحله‌اى كشته نمى‌شود.

نتيجه اين كه با توجّه به اشكالات متعدّدى كه دو روايت مورد استدلال داشت، و با عنايت به روايت معارض اسحاق بن عمّار، شبهه ايجاد مى‌شود، و قاعده «تدرء الحدود بالشبهات» مانع حكم قتل مى‌گردد، مخصوصا كه سيره مسلمانان نيز بر عدم اجراى قتل در اين گونه موارد بوده و مى‌باشد.

بنابراين، اعدام در صورت تكرار جرائم تعزيرى جايز نيست، هر چند بارها تكرار شود. مگر در مواردى كه روايت خاصّ معتبرى وجود داشته باشد، كه مى‌توان مطابق آن عمل كرد.

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب بقيّة الحدود، باب 7، حديث 3.

[2]. من لا يحضره الفقيه، جلد 4، صفحه 50، حديث 177.