بخش سوّم‌

و منها يعنى آل النّبى عليه الصلاة و السّلام هم موضع سرّه، و لجا امره، و عيبة علمه، و موئل حكمه، و كهوف كتبه، و جبال دينه، بهم اقام انحناء ظهره، و اذهب ارتعاد فرائصه.

ترجمه‌

آنها محل اسرار خدايند و پناهگاه فرمان او و ظرف علم او و مرجع احكامش و جايگاه حفظ كتابهاى (آسمانى) او هستند و كوههاى استوار دينند. به وسيله آنان قامت دين را راست نمود و لرزش و تزلزل و وحشت آن را از ميان برد.

شرح و تفسير

مقام والاى آل محمد (ص)

امام (ع) در اين بخش از خطبه توصيفى از آل پيامبر و امامان اهل بيت مى‌كند و در عباراتى كوتاه و بسيار پر معنى، موقعيّت آنان را بعد از پيامبر روشن مى‌سازد و با هشت جمله پى در پى، در واقع آنچه را در حديث ثقلين و حديث سفينه نوح و حديث نجوم آمده است توضيح مى‌دهد. [1]

[1] در اين احاديث معروف كه در كتب و منابع اصلى شيعه و اهل سنّت نقل شده موقعيّت اهل بيت به روشنى بيان شده است. در حديث ثقلين، اهل بيت پيامبر بعد از قرآن مهمترين وسيله هدايت و نجات شمرده شده‌اند كه هرگز ميان آنان و قرآن جدايى نمى‌افتد و در حديث دوّم تشبيه به كشتى نوح كه تنها مايه نجات از غرقاب به هنگام طوفان بود گرديده‌اند و در حديث سوّم به منزله ستارگان آسمان كه مايه هدايت (در ظلمات برّ و بحر) مى‌باشد شمرده شده‌اند.