«كَذلِكَ يُبَيّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْأَيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ»- از آنجا كه سرچشمه همه بدبختيها مخصوصاً كارهاى ابلهانه‌اى مانند منّت گذاردن كه سودش هيچ و زيانش بسيار و سريع است، از به كار نينداختن انديشه سرچشمه مى‌گيرد، خداوند در پايان آيه مردم را به تفكّر و انديشه دعوت كرده، مى‌فرمايد: اين چنين خداوند آيات را براى شما توضيح مى‌دهد، شايد بينديشيد.

دو نكته‌

1- از جمله‌ «واصابه الكبر وله ذريّة ضعفاء؛ (صاحب آن باغ) پير و سالخورده است و فرزندانى كوچك و ناتوان دارد» استفاده مى‌شود كه انفاق و بخشش در راه خدا و كمك به نيازمندان همچون باغ خرّمى است كه هم خود انسان از ثمرات آن بهره‌مند مى‌شود و هم فرزندان او، در حالى كه رياكارى و منّت و آزار، هم سبب محروميّت خود او مى‌شود، و هم نسلهاى آينده كه بايد از ثمرات و بركات اعمال نيك او بهره‌مند گردند محروم خواهند شد.

اين خود دليل بر آن است كه نسلهاى آينده در نتايج اعمال نيك نسلهاى گذشته سهيم هستند؛ از نظر اجتماعى نيز چنين است زيرا محبوبيّت و حسن شهرت و اعتمادى كه پدران بر اثر كار نيك در افكار عمومى پيدا مى‌كنند، سرمايه بزرگى براى فرزندان آنها خواهد بود.

2- جمله‌ «اعصار فيه نار» يعنى گردبادى كه در آن آتشى باشد، ممكن است اشاره به گردبادهاى ناشى از بادهاى سموم و سوزان و خشك‌كننده‌