1

در حديثى از امام اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود:

آفة العطاء ألْمَطَل‌ [1]

آفت بخشش، تأخير و معطّل ساختن است.

2

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

إذا كانت لك يد عند انسان فلا تفسدها بكثرة المنّ والذّكر لها ولكن اتبعها بأفضل منها فإنّ ذلك اجمل بك في اخلاقك‌ [2]

هرگاه نعمتى به كسى بخشيدى، آن را با فزونى منّت و يادآورى تباه مكن، بلكه آن را با نعمت برترى تكميل كن كه اين كار در زيباسازى اخلاق تو مؤثّر است.

3

اميرمؤمنان عليه السلام در عهدنامه مالك اشتر به او چنين توصيه فرمود:

إيّاك والمنّ على رعيّتك باحسانك أو التّزيّد فيما كان من فعلك أو أن تعدّهم فتتبع موعدك بخلفك فإن المنّ يبطل الإحسان والتّزيّد يذهب بنور الحقّ‌ [3]

از منّت بر رعيّت به هنگام نيكى‌كردن، بپرهيز، و از آنها زياده خواهى در برابر آنچه انجام داده‌اى، مكن، و هرگاه وعده‌اى به آنها مى‌دهى، تخلّف منما، چرا كه منّت، احسان را باطل مى‌كند و زياده‌خواهى، نور حق را از ميان مى‌برد.

[1]. غرر الحكم.

[2]. بحار الانوار، جلد 75، صفحه 283.

[3]. نهج البلاغه، نامه 53.