بشويد) و آن را صاف (و خالى از خاك و بذر) رها كند، (آرى) آنها از كارى كه انجام داده‌اند چيزى عايدشان نمى‌شود، و خداوند گروه كافران را هدايت نمى‌كند!

و (كار) كسانى كه اموال خودرا براى خشنودى خدا و تثبيت (ملكات انسانى) در روح خود انفاق مى‌كنند همچون باغى است (سرسبز) كه در نقطه بلندى باشد و بارانهاى درشت به آن برسد (و از هواى آزاد و نور آفتاب به‌حدّ كافى بهره بگيرد) و ميوه خودرا دوچندان دهد، و اگر باران درشتى بر آن نبارد بارانهاى ريز و شبنم بر آن مى‌بارند (لذا هميشه شاداب و با طراوت است) و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست!

«سوره بقره، آيات 264 و 265»

توضيح‌

انگيزه‌ها و نتايج انفاق بسيار مختلف است و چهره‌هاى آن نيز متفاوت مى‌باشد.

در دو آيه بالا نخست اشاره به اين حقيقت شده است كه افراد با ايمان نبايد انفاقهاى خودرا در راه خدا بر اثر منّت گذاردن و آزار رسانيدن، باطل و بى‌اثر سازند.

سپس دو مثال جالب براى انفاقهايى كه آميخته با منّت و آزار و رياكارى وخودنمايى است، وانفاقهايى كه از روح اخلاص و عواطف انسانى سر چشمه گرفته بيان شده است:

قطعه سنگ محكمى را در نظر بگيريد كه قشر نازكى از خاك روى آن را پوشانده باشد، بذرهاى مستعدّى در اين خاك افشانده شود، و در معرض‌