؛ بنده خدا
به وسيله حسن اخلاق به درجات عالى آخرت و بهترين مقامات مىرسد، در حالى كه ممكن
است از نظر عبادت ضعيف باشد!» [2]
در اين حديث
اوّلًا مقايسه حسن اخلاق به عبادت، و ثانياً ذكر درجات بالاى اخروى كه حتماً مربوط
به اعمال اختيارى است، و ثالثاً تشويق به تحصيل حسن خلق، همگى نشان مىدهد كه
اخلاق يك امر اكتسابى است، نه اجبارى و الزامى و خارج از اختيار! (دقّت كنيد)
اين گونه
روايات و تعبيرات گويا و پرمعنى در كلمات معصومين عليهم السلام زياد ديده مىشود
[3] و همه آنها نشان مىدهد كه صفات اخلاقى قابل تغيير است، و گرنه اين
تعبيرات و تشويقها لغو و بيهوده بود.
6- در حديث
ديگرى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مىخوانيم كه به يكى از يارانش به نام
«جرير بن عبداللَّه» فرمود: