وَيْلَتى‌ لَيْتَنى‌ لَمْ اتَّخِذْ فُلاناً خَليلًا- لَقَدْ اضَلَّنى‌ عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ اذْجآءَنى‌ وَكانَ الشَّيطانُ لِلْانْسانِ خَذُوْلًا. [1]

ترجمه:

1- و هر كس از ياد خدا روى گردان شود شيطان را به سراغ او مى‌فرستيم پس همواره قرين اوست- و آنها [/ شياطين‌] اين گروه را از ياد خدا باز مى‌دارند در حالى كه گمان مى‌كنند هدايت يافتگان حقيقى آنها هستند!- تا زمانى كه (در قيامت) نزد ما حاضر شود مى‌گويد: اى كاش ميان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود؛ چه بد همنشينى بودى!

2- كسى از آنها مى‌گويد: «من همنشينى داشتم- كه پيوسته مى‌گفت آيا (به راستى) تو اين سخن را باور كرده‌اى- كه وقتى ما مرديم و به خاك و استخوان مبدّل شديم، (بار ديگر) زنده مى‌شويم و جزا داده خواهيم شد؟!- (سپس) مى‌گويد آيا شما مى‌توانيد از او خبرى بگيريد؟- اينجاست كه نگاهى مى‌كند، ناگهان او را در ميان دوزخ مى‌بيند- مى‌گويد: به خدا سوگند نزديك بود مرا (نيز) به هلاكت بكشانى!- و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نيز از احضار شدگان (در دوزخ) بودم!

3- و (به خاطر آور) روزى را كه ستمكار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان مى‌گزد و مى‌گويد: «اى كاش با رسول (خدا) راهى برگزيده بودم!- اى واى بر من، كاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نكرده بودم!- او مرا از ياد آورى (حق) گمراه ساخت بعد از آن كه (ياد حق) به سراغ من آمده بود!» و شيطان هميشه خوار كننده انسان بوده است!

تفسير و جمع‌بندى‌

نخستين آيات كه در بالا آمد گرچه درباره همنشينى شيطان با غافلان از ياد خداست، ولى تأثير همنشين بد در اخلاقيّات و در سرنوشت هر انسانى روشن مى‌سازد.

نخست مى‌فرمايد: «هر كس از ياد خدا روى گردان شود شيطان را بر او مسلّط

[1]. سوره فرقان، آيات 27 و 28 و 29