4. تنها در صورتى كه ضرر ضعيف باشد مى‌تواند اقدام كند.

5. اگر آزمايشها، جزئى از معالجه بيمار يا مقدّمه درمان او باشد مانعى ندارد؛ در غير اين صورت نياز به اجازه دارد.

6. در صورتى كه نجات جان مسلمانان بستگى به آزمايش روى اين شخص داشته باشد، و اين شخص راضى باشد اشكالى ندارد.

سؤال 126- اگر آزمايشات فوق روى حيوانات انجام شود كه در پايان آنها از بين خواهند رفت، بفرماييد صرف نظر از ضمان، آيا چنين كارى براى پيشرفت كارهاى پزشكى جايز است؟

جواب: مانعى ندارد.

سؤال 127- با توجّه به اينكه گروههاى بسيار زيادى در جهان مشغول تحقيق هستند، و نتايج كار خود را دائماً اعلام مى‌نمايند. و از طرفى ممكن است اعضاى اين گروهها برخى از لحاظ علمى، برخى از لحاظ اخلاقى و صداقت، و برخى از هر دو جهت، كاملًا مورد تأييد نباشند. به عبارت ديگر، هيچ تضمينى نيست كه نتيجه اعلام شده تحقيق با واقعيّات كاملًا منطبق باشد، و از طرف ديگر هيچ مرجع واحدى در مورد تأييد يا ردّ تحقيقات وجود ندارد، و اگر هم موجود باشد مدّت زيادى طول مى‌كشد كه نتيجه صحيح كار ارائه شود، در چنين شرايطى اگر نتيجه تحقيقاتى كه در رسانه‌ها و مجلّات حتّى معتبر اعلام شود با روشهاى قبلى ما كه به فايده كامل و قطعى آنها اطمينان نداريم مغاير باشد و يا مكمّل آنها باشد، در اين صورت وظيفه ما چيست؟

جواب: بايد طبيب بررسى لازم را به عمل آورد، و با اطبّاى ديگر در صورت امكان مشورت كند و آن روشى كه بهتر به نظر مى‌رسد برگزيند.

سؤال 128- با توجه به اينكه اگر بخواهيم طبابت پزشك را، با توجّه به مشكلات فوق و در صورت مواجهه با اين مشكلات، تنها در صورتى مجاز