3. مانند مسأله سابق است.

سؤال 125- معمولًا براى كسب اطّلاعات بيشتر پزشكى در جهت تشخيص امراض و درمان آن روى انسانها، آزمايشهاى طبّى گوناگونى كه گاه خطرناك هم هست انجام مى‌دهند، در اين مورد به سؤالات زير پاسخ فرماييد:

1. اگر بيمار يقين داشته كه چنانچه خود را در معرض چنين آزمايشاتى قرار دهد به استقبال خطرات جانى براى خود رفته است، ولى از طرفى هم به پيشرفت علم پزشكى و به معالجه و مداواى جامعه مسلمانان در آينده كمك نموده است. آيا قرار گرفتن در معرض چنين آزمايشاتى جايز است؟

2. اگر ضرر جانى محتمل، ولى كمك به علم پزشكى فوق الذّكر قطعى باشد، آيا در اين صورت بيمار مى‌تواند خود را در معرض آزمايش قرار دهد؟

3. اگر هيچ گونه علمى به ضرر جانى براى خود نداشته باشد، و فايده آزمايش هم براى كمك فوق الذكر محتمل باشد، چه حكمى دارد؟

4. اگر فايده آزمايشات فوق الذكر به سود تمامى افراد بشر باشد، در معرض قرار دادن در صورت علم به ضرر، يا احتمال ضرر، يا عدم علم به ضرر چه حكمى خواهد داشت؟

5. در صورتى كه آزمايشات مورد بحث براى اهداف فوق الذكر هيچ گونه ضررى براى انسان بيمار نداشته باشد، آيا طبيب بدون اطّلاع و كسب اجازه از بيمار مى‌تواند چنين اقدامى نمايد؟

6. چنانچه در صورت ضرورت انجام چنين آزمايشاتى جايز باشد، منظور از ضرورت چيست؟

جواب: 1. جايز نيست.

2. اگر احتمال آن قوى باشد مشكل است.

3. اشكالى ندارد.