طبيعت، آفريدگار عاقل و توانايى وجود دارد، پس چرا ميكروب را آفريد، تا اين همه وسايل دفاعى در بدن جانداران خلق كند؟

بهتر آن نبود كه نه ميكروب مى‌آفريد و نه دستگاه دفاعى را؟! خوشبختانه تجربيّات و تحقيقات علمى اين اشكال را براى ما حل كرده است. يكى از دانشمندان در اين باره مى‌گويد:

اگر ميكروب‌هاى مضرّ وجود نداشت، اندازه قد انسان از 80 سانتى متر تجاوز نمى‌كرد!

اين جانداران با آزار، در رشد و نموّ بدن تأثير بسزايى دارند، زيرا حملات پى در پى ميكروب باعث مى‌شود گلبول‌ها و ساير نيروهاى بدن بيشتر فعّاليّت كنند و بديهى است كه هر چه فعّاليّت نيروهاى بدن در مقابل احساس خطر و مبارزات شدّت يابد، به همان اندازه قوى‌تر شده و رشد و نموّش بيشتر خواهد بود.

همواره رقابت، آمادگى و مبارزه، بهترين راه و وسيله ترقّى و پيشرفت است، به طورى كه از همين عوامل در پيشرفت‌هاى اقتصادى، سياسى و علمى نيز استفاده مى‌شود. [1]

بنابراين چه جاى تعجّب است كه رشد و نموّ و پيشرفت بدن ما هم معلول رقابت اجزاى تشكيل‌دهنده آن، با عوامل تخريبى باشد؟!

[1]. همان گونه كه در كشورهاى مترقّى و دموكراتيك اغلب بيش از يك حزب سياسى وجود دارد كه هر كدام براى بدست آوردن زمام سياست و حكومت و عقب زدن ديگران فعّاليّت و كوشش مى‌كنند. اين رقابت سياسى كه به صورت عملى در صحنه سياست بوجود مى‌آورند، در تقويت و پيشرفت كشورها تأثير شايانى دارد.

همچنين براى اينكه چرخ‌هاى اقتصاد يك مملكت با سرعت بيشترى به گردش در آيد اغلب از همين راه (ايجاد رقابت سالم در ميان كارگردانان اقتصاد و توليد كنندگان) استفاده بيشترى مى‌برند.

در پيشرفت‌هاى علمى نيز رقابت، نقش مهمّى بازى مى‌كند و به طورى كه تاريخ علوم نشان مى‌دهد، بيشتر پيشرفت‌ها و موفّقيّت‌هاى علمى كه نصيب دانشمندان بشر گرديده، در سايه رقابت و هم‌چشمى صورت گرفته است؛ البتّه بيشتر علوم مادّى و طبيعى منظور است.