دلائل فراوان و پيچيده‌اى اقامه كرده‌اند كه ما در اين مختصر بعضى از روشن‌ترين آنها را با عباراتى ساده و روان براى آگاهى جوانان عزيز مطرح مى‌كنيم:

1- يك جهان بزرگ را در محيط كوچكى نمى‌توان جاى داد

فرض كنيد در كنار درياى عظيمى نشسته‌ايد كه در مجاورت آن كوه‌ها سر به آسمان كشيده است، امواج خروشان و لرزان آب خود را بى‌مهابا بر صخره‌هاى ساحلى مى‌كوبد و با خشم و شدّت به دل دريا باز مى‌گردد.

صخره‌هاى عظيم دامنه كوهستان نشان مى‌دهد كه در بالاى كوه چه غوغايى است، آسمان نيلگون نيز خيمه‌اى بر اين كوه و دريا زده و هنگام شب شكوه و عظمت خود را نشان مى‌دهد.

يك لحظه به اين منطره نگاه مى‌كنيم، سپس چشم بر هم گذارده صحنه‌اى را كه ديده‌ايم در ذهن خود و با همان عظمت و مقياس مجسم مى‌كنيم.

بدون شك اين نقشه ذهنى و اين صحنه و خيال با اين عظمت، محلّى مى‌خواهد ممكن نيست در سلّول‌هاى كوچك مغزى نقش بندد، وگرنه بايد يك نقشه وسيعى بر يك نقطه كوچك منطبق گردد، در حالى كه ما آن نقشه را با تمام عظمت در درون ذهن خود احساس مى‌كنيم.

اين نشان مى‌دهد كه غير از جسم و سلول‌هاى مغزى، گوهر ديگرى داريم كه مى‌تواند هر نقشه‌اى را با هر عظمتى و با هر مقياسى‌