احساس مى‌كرديم اين بحث‌ها نه تنها سوءِ اثرى در مناسبات ما ندارد؛ بلكه باعث تفاهم و خوش‌بينى بيشتر مى‌شود، فاصله‌ها را كمتر مى‌كند و كينه‌هاى احتمالى را از سينه‌ها مى‌شويد.

مهم اين است كه در اين بحث‌ها روشن مى‌شود ما با يكديگر نقطه‌هاى مشترك فراوانى داريم كه مى‌توانيم در برابر دشمنان مشترك، روى آن تكيه و تأكيد كنيم.

اهل سنّت خود به چهار مذهب تقسيم مى‌شوند (حنفى‌ها، حنبلى‌ها، شافعى‌ها و مالكى‌ها) وجود اين چهار گروه سبب تفرقه آنها نشده، و هنگامى كه آنها حداقل فقه شيعه را به عنوان مذهب فقهى پنجم پذيرا گردند، بسيارى از مشكلات و پراكندگى‌ها برطرف مى‌شود، همان گونه كه در اين اواخر مفتى بزرگ اهل سنت، رئيس دانشگاه الازهر مصر «شيخ شلتوت» گام مؤثرى برداشت و رسميّت فقه شيعه را در ميان اهل سنّت اعلام داشت، از اين طريق كمك مؤثّرى به تفاهم اسلامى كرد و روابط دوستانه‌اى ميان او و مرحوم «آيةاللَّه بروجردى» مرجع بزرگ عالم تشيّع برقرار شد.

ثانياً: ما معتقديم تبلور اسلام بيش از هر مذهبى در مذهب شيعه است، و در عين اين‌كه به تمام مذاهب اسلامى احترام مى‌گذاريم معتقديم مذهب شيعه بهتر مى‌تواند اسلام راستين را در تمام ابعادش معرفى كند، و مسائل مربوط به حكومت اسلامى را حل نمايد.

چرا اين مكتب را با دليل و منطق به فرزندان خود نياموزيم؟! و اگر اين كار را نكنيم مسلماً به آنها خيانت كرده‌ايم.

ما يقين داريم قطعاً پيامبر جانشينى براى خود تعيين كرده،