شما اگر زندگى نوابغ جهان را مطالعه كنيد، مى‌بينيد تقريباً همه آنها در ميان مشكلات و ناراحتى‌ها بزرگ شدند، كمتر مى‌توان افراد نازپرورده‌اى را پيدا كرد كه در زندگى نبوغى از خود نشان داده باشند و به مقام والائى برسند، فرماندهان بزرگ نظامى آنها هستند كه ميدان‌هاى نبرد سخت و طولانى ديده‌اند، مغزهاى متفكر اقتصادى آنها هستند كه در بازارهاى بحران‌زده اقتصادى گرفتار شده‌اند.

سياستمداران قوى و بزرگ آنها هستند كه با مشكلات سخت سياسى دست به گريبان بوده‌اند.

كوتاه سخن اين‌كه: مشكلات و رنج‌ها انسان را در آغوش خود پرورش مى‌دهد.

در قرآن مجيد چنين مى‌خوانيم: «فعسى ان تكرهوا شيئا و يجعل اللَّه فيه خيرا كثيرا»؛ [1] «اى بسا چيزى را ناخوشايند بشمريد امّا خداوند در آن خير فراوان قرار دهد».

4- مشكلات سبب بازگشت به سوى خدا

در بحث‌هاى گذشته خوانده‌ايم كه جزء جزءِ وجود ما هدفى دارد، چشم براى هدفى است، گوش براى هدفى ديگر، قلب و مغز و اعصاب هر كدام براى هدفى آفريده شده‌اند، حتّى خطوط سرانگشتان ما هم فلسفه‌اى دارد.

بنابراين چگونه ممكن است كل وجود ما بى هدف و فاقد فلسفه باشد.

[1]. سوره نساء، آيه 19