61. تحف العقول‌ از امام حسين عليه السلام: مؤمن، خدا را مايه نگاه‌داشت خود، و سخن او را، آينه [تمام‌نماى‌] خود مى‌گيرد. يك‌بار [در سخن خدا] به ويژگى مؤمنان نظر مى‌كند و يك‌بار به ويژگى گردنكشان. از آن، نكته‌ها برمى‌گيرد، خود را شناسايى مى‌كند و به زيركى خود، يقين پيدا مى‌كند و به پاكى خود، اطمينان مى‌يابد.

2/ 8 در دين، اجبارى نيست‌

62. التوحيد به سندش، از امام حسين، از امام على عليهما السلام: مسلمانان به پيامبر خدا گفتند: اى پيامبر خدا! اگر كسانى از مردم را كه مى‌توانستى، بر اسلام آوردن مجبور مى‌كردى، تعدادمان فراوان مى‌شد و در برابر دشمنانمان نيرومند مى‌شديم.

پيامبر خدا فرمود: «خداى عز و جل را با بدعتى كه اختيار آن به من واگذار نشده است، ديدار نمى‌كنم و من، از كسانى نيستم كه چيزى را ساخته، به خدا نسبت دهم».

پس خداوند تبارك و تعالى نازل كرد: «اى محمّد! «و اگر خدايت مى‌خواست، همه آنان كه در زمين هستند، همگى ايمان مى‌آوردند»، در همين دنيا و به شكل اجبار و اضطرار، همان گونه كه به گاهِ ديدار و مشاهده سختى آخرت، ايمان مى‌آورند. اگر چنين مى‌كردم، نه سزاوار پاداشى از من مى‌شدند و نه مدحى؛ بلكه من از آنها مى‌خواهم كه از سرِ اختيار، و نه اضطرار، به من ايمان بياورند تا شايسته نزديكى به من و كرامت من و سزاوار ماندن در بهشت جاودان شوند. «آيا تو

مردم را مجبور مى‌كنى كه مؤمن شوند؟»».