فصل دهم: ذكر و دعا

10/ 1 تشويق به ياد خدا

389. الأمالى، صدوق‌ به سندش، از امام حسين، از امام على عليهما السلام: پيامبر خدا فرمود: «بشتابيد به سوى باغ‌هاى بهشت».

گفتند: باغ‌هاى بهشت چيست؟

فرمود: «حلقه‌هاى ذكر».

390. الأمالى، طوسى‌ به سندش، از امام حسين، از امام على عليهما السلام: پيامبر فرمود: «هر كس در هر روز، صد مرتبه بگويد:" لا اله إلّا اللّه المَلِك الحقّ المبين؛ جز خداى فرمان‌رواى بر حق و آشكار، خدايى نيست"، توانگرى را به سوى خود مى‌كشد و نادارى را مى‌رانَد و درِ دوزخ بر او بسته و درِ بهشت برايش گشوده مى‌شود».

10/ 2 ياد كردن خدا از ذاكر، پيش از ياد كردن ذاكر از خدا

391. الإقبال‌ از امام حسين عليه السلام (در دعاى عرفه منسوب به ايشان): اى آن كه به‌

دوستان خود، شيرينىِ انس را چشانْد تا اين كه در پيشگاهش به ابراز محبّت ايستادند، و اى آن كه جامه هيبت خويش را به اوليايش پوشاند تا اين كه در پيشگاه او به استغفار ايستادند! تو پيش از ذاكران، آنان را ياد مى‌كنى و پيش از روى آوردن پرستشگران، احسان را آغاز مى‌كنى و پيش از درخواستِ درخواست كنندگان، به آنان عطا مى‌كنى. تويى كه به ما مى‌بخشى و سپس، همان را به عنوان قرض از ما مى‌خواهى.