فصل نهم: خواندن قرآن‌

9/ 1 فضيلت قرائت قرآن‌

385. الكافى‌ به نقل از بِشْر بن غالب اسدى: امام حسين عليه السلام فرمود: «هر كس آيه‌اى از كتاب خدا را در قرائت نمازش بخواند، در برابر هر كلمه، صد حسنه برايش نوشته مى‌شود و چون در غيرِ نماز بخواند، خداوند، در برابر هر كلمه‌اش براى او ده حسنه مى‌نويسد و اگر گوش به قرآن بسپارد، خداوند، براى هر كلمه يك حسنه برايش مى‌نويسد و اگر در شبى قرآن را ختم كند، فرشتگان بر او درود مى‌فرستند تا شب را به روز برساند و اگر روز، ختم كند، نگهبانان (فرشتگان) تا شب بر او درود مى‌فرستند و يك دعاى مستجاب دارد و اين برايش از آنچه ميان آسمان و زمين هست، بهتر است».

گفتم: اين براى كسى است كه قرآن را [حفظ دارد و] قرائت مى‌كند؛ امّا كسى كه [حفظ ندارد و] قرائت نمى‌كند، چه؟

فرمود: «اى برادر اسدى! خداوند، بخشنده و بزرگوار و كريم است. اگر همان چيزى را كه با خود (در ياد) دارد، بخواند، خدا آن پاداش را به او عطا مى‌كند».

386. الأمالى، صدوق‌ به نقل از سعد بن طريف، از امام باقر، از امام زين العابدين، از امام حسين عليهم السلام: پيامبر خدا فرمود: «هر كس، ده آيه در هر شب بخواند، [نامش‌] جزو غافلان نوشته‌

نمى‌شود و هر كس پنجاه آيه بخواند، جزو ذاكران نوشته مى‌شود و هر كس صد آيه بخواند، جزو مطيعان نوشته مى‌شود و هر كس دويست آيه بخواند، جزو خاشعان نوشته مى‌شود و هر كس سيصد آيه بخواند، جزو رستگاران نوشته مى‌شود و هر كس پانصد آيه بخواند، جزو كوشندگان نوشته مى‌شود و هر كس هزار آيه بخواند، برايش يك قِنْطار نوشته مى‌شود. قنطار، پنجاه هزار مثقال طلاست و هر مثقال، 24 قيراط است كه كوچك‌ترين قيراط، مانند كوه احُد و بزرگ‌ترينِ آنها از زمين تا آسمان است».