6/ 2 دعوت به جهاد

368. وقعة صفّين‌ پس از يادكرد سخن اميرمؤمنان و امام حسن عليه السلام در فراخوان مردم به جهاد قبل از حركت براى جنگ با معاويه: سپس، حسين بن على عليه السلام به سخنرانى ايستاد و خدا را ستود و او را ثنا گفت، آن گونه كه سزاوارش بود و پس از آن فرمود: «اى كوفيان! شما دوستان [ما] و بزرگواريد و جامه زيرينيد، و نه رويين. بكوشيد آنچه را ميان شما كهنه گشته، احيا كنيد و آنچه را بر شما دشوار گشته، آسان سازيد و آنچه را پراكنده شده، پيوند دهيد. هان كه جنگ، شرّش زشت و مزه‌اش تلخ است و جرعه‌هايى به سختى فرو رونده است! هر كس خود را براى آن آماده كند و ساز و برگش را فراهم آورد و جراحت‌هايش به گاه ورود، او را رنجيده نكند، مردِ جنگ است و هر كس بدان بشتابد، پيش از آن كه هنگامش در رسد و بى‌آن كه ببيند چه كارى بايد برايش انجام دهد، سزاوار آن است كه به قومش سودى نرساند و خود را تباه كند. به يارى خدا، از او مى‌خواهيم كه با [ايجاد] الفتش، شما را استوار بدارد».

سپس فرود آمد و بيشترِ مردم، دعوت على عليه السلام را در حركت و جهاد، اجابت كردند.

6/ 3 ثابت‌قدمان با پيامبر، در جنگ حنين‌

369. تاريخ دمشق‌ به نقل از محمّد بن عثمان بن ابى حَرمَله، وابسته بنى عثمان، از

امام حسين عليه السلام: از زمره ثابت قدمان در جنگ حنين در كنار پيامبر خدا، عبّاس [بن عبد المطّلب‌]، على عليه السلام، ابو سفيان بن حارث، عقيل بن ابى طالب، عبد اللّه بن زبير بن عبد المطّلب، زبير بن عوّام و اسامة بن زيد بودند.