3/ 7 دوست داشتن نماز و تلاوت قرآن‌

345. الملهوف: چون امام حسين عليه السلام حرص لشكر عمر سعد را بر زود آغاز كردن جنگ و كم بهرگى آنان را از اندرز و سخن خويش ديد، به برادرش عبّاس فرمود: «اگر مى‌توانى، آنان را امروز از جنگ با ما منصرف كن تا شايد امشب، براى پروردگارمان نماز بگزاريم كه او مى‌داند كه من، نماز گزاردن براى او و تلاوت كتابش را دوست دارم».

عبّاس، آن را از آنان خواست. عمر بن سعد، تأمّل كرد. عمرو بن حجّاج زبيدى به عمر گفت: به خدا سوگند، اگر آنان، تُرك و ديلم بودند و اين خواسته را داشتند، مى‌پذيرفتيم. چگونه از ايشان كه خاندان محمّد هستند، نپذيريم؟!

چنين شد كه پذيرفتند. امام حسين عليه السلام نشست و به خواب رفت. سپس بيدار شد و فرمود: «اى خواهر! اكنون جدّم محمّد و پدرم على و مادرم فاطمه و برادرم حسن را در خواب ديدم كه مى‌گفتند:" اى حسين! تو به زودى (/ فردا) به سوى ما مى‌آيى"».

زينب عليها السلام بر صورتش زد و فرياد برآورد. امام حسين عليه السلام به او فرمود: «آرام باش! موجب شماتت ما توسّط دشمن مشو».

3/ 8 آخرين نماز امام‌

346. تاريخ الطبرى‌ به نقل از حميد بن مسلم: ابو ثَمامه عمرو بن عبد اللّه صائدى [روز عاشورا] به امام حسين عليه السلام گفت: اى ابا عبد اللّه! جانم به فدايت! من مى‌بينم كه اينها به تو نزديك شده‌اند و به خدا سوگند، كشته نمى‌شوى تا من به پاى تو كشته شوم، إن شاء اللّه! دوست دارم خدايم را در حالى ديدار كنم كه نماز ظهرى را كه وقتش رسيده، بخوانم.

امام حسين عليه السلام سرش را بالا آورد و فرمود: «نماز را به ياد آوردى. خداوند، تو را از نمازگزاران و ذاكران قرار دهد. آرى. اكنون، اوّلِ وقت آن است».

سپس فرمود: «از آنان بخواهيد كه از ما دست بردارند تا نماز بخوانيم».