فصل دوم: اذان‌

2/ 1 آغاز تشريع اذان‌[1]

331. دعائم الإسلام: از امام حسين عليه السلام درباره گفته مردم كه سبب صدور فرمان به گفتن اذان، خواب عبد اللّه بن زيد انصارى بوده كه به پيامبر صلى الله عليه و آله خبر داده و ايشان هم بدان فرمان داده است، سؤال شد.

فرمود: «وحى بر پيامبرتان نازل مى‌شود و مى‌پنداريد كه او اذان را از عبد اللّه بن زيد گرفت، در حالى كه اذان، سيماىِ دين شماست؟!

امام عليه السلام [در اينجا] خشمگين شد و فرمود: «بلكه شنيدم كه پدرم على بن ابى طالب عليه السلام مى‌فرمود: خداى عز و جل فرشته‌اى را فرود آورد تا پيامبر خدا را به معراج بُرد ...».

امام حسين عليه السلام حديث معراج را با تمام تفصيلش [به نقل از امام على عليه السلام‌] باز گفت كه ما در اينجا خلاصه‌اش كرده‌ايم، و از جمله فرمود: «و خداوند، فرشته‌اى را برانگيخت كه پيش از آن و پس از آن، در آسمان ديده نشد. او

بندهاى اذان و اقامه را دو بار گفت و كيفيت اذان را باز گفت.

جبرئيل عليه السلام به پيامبر صلى الله عليه و آله گفت:" اى محمّد! براى نماز، اين گونه اذان بگو"».

[1] براى آگاهى كامل از اين موضوع، ر. ك: دانش‌نامه ميزان الحكمه: ج 2، مَدخل« اذان».