15/ 5 ولادت فرزند پسر

320. فرج المهموم‌ از امام صادق عليه السلام: امام حسين عليه السلام سالى پياده به مكّه رفت و پاهايش وَرَم كرد. يكى از وابستگانش به ايشان گفت: كاش سوار مى‌شدى تا اين وَرَمت، فرو بنشيند.

فرمود: «هرگز! چون به اين منزلگاه درآمديم، مردى سياه، با روغنى به پيشواز تو مى‌آيد. آن را از او بخر».

آن وابسته گفت: پدر و مادرم فدايت! پيشِ‌رو، منزلگاهى نيست كه در آن، كسى اين روغن را بفروشد.

امام عليه السلام فرمود: «چرا. پيشِ روى تو و قبل از رسيدن به منزلگاه، مى‌آيد».

پس يك ميل حركت كرد كه مرد سياه را ديد. امام حسين عليه السلام به او فرمود: «اين، همان مرد است. روغن را از او بگير و بهايش را بپرداز».

مرد سياه به آن وابسته گفت: اين روغن را براى چه كسى مى‌خواهى؟

گفت: براى حسين بن على.

گفت: ما را به سوى او ببر.

به سوى امام عليه السلام آمد و سلام داد و گفت: اى فرزند پيامبر خدا! من، غلام توام و از تو پولى نمى‌گيرم؛ امّا دعا كن كه خدا، فرزندى پسر و سالم روزى‌ام كند كه شما اهل بيت را دوست بدارد؛ چرا كه همسرم در حال زايمان است.

امام عليه السلام فرمود: «به خانه‌ات برو كه خدا به تو پسرى سالم بخشيده است».

او رفت و چنان يافت. سپس به سوى امام حسين عليه السلام بازگشت و ايشان، به خاطر ولادت پسرش براى او دعاى خير كرد. آنگاه، امام حسين عليه السلام از روغن به پايش ماليد و از جايش برنخاسته بود كه وَرَم پاهايش خوابيد.