فصل پانزدهم: كرامت‌هاى امام و اجابت دعاهايش‌

15/ 1 رها شدن دست مردى در طواف‌

316. تهذيب الأحكام‌ به نقل از ايّوب بن اعيَن، از امام صادق عليه السلام: زنى در حال طواف بود و مردى پشتِ او طواف مى‌كرد. زن، ساعدش را بيرون آورد و مرد هم دست خود را كج كرد و بر ساعد او نهاد. خداوند، دستِ مرد را بر ساعد آن زن، چنان چسبانْد كه ناچار، طواف را قطع كرد.

به سوى امير [مكّه‌] فرستادند و مردم، گِرد آمدند و فقيهان را خبر كردند. آنان گفتند: دست مرد را قطع كن؛ زيرا او مرتكب جنايت شده است.

امير گفت: آيا اينجا كسى از فرزندان محمّد، پيامبر خدا، هست؟

گفتند: آرى. حسين بن على عليه السلام ديشب آمده است.

به سوى او فرستاد و او را فرا خواند و گفت: ببين اين دو چه شده‌اند!

امام عليه السلام رو به قبله، دستانش را بلند كرد و مدّت مديدى دعا كرد. سپس، نزد زن آمد و دست مرد را از دست زن، جدا كرد.

امير گفت: آيا اين مرد را به سبب آنچه كرده، كيفر ندهيم؟

امام عليه السلام فرمود: «نه».[1]

[1] عدم موافقت امام عليه السلام با مجازات آن مرد، شايد بدين جهت باشد كه رسوايى پيش آمده براى او، در واقع، كيفر الهى بوده و همين مجازات، براى او كافى است.