ر. ك: ص 339 (اتمام حجّت بر دشمنان).

2/ 3 از گرفتارى‌هاى اين امّت‌

116. نزهة الناظر: منذر بن جارود، از كنار امام حسين عليه السلام گذشت و به ايشان گفت: خدا مرا فدايت كند، اى فرزند پيامبر خدا! در چه حالى هستى؟

امام عليه السلام فرمود: «در حالى هستيم كه عرب بر عجم مى‌بالد كه محمّد صلى الله عليه و آله از آنهاست و عجم هم، بدان گردن نهاده است و قريش، فضيلت ما را مى‌فهمد و به روى خود نمى‌آورد. و از ديگر گرفتارى‌هاى اين امّت، آن است كه اگر آنان را فرا بخوانيم، اجابتمان نمى‌كنند و اگر آنها را وا گذاريم، به وسيله غير ما هدايت نمى‌يابند».

117. الفتوح‌ از امام حسين عليه السلام (در پاسخش به مروان، وقتى كه او را به بيعت با يزيد فرمان داد): إنّا للّه و إنّا إليه راجعون (ما از آنِ خداييم و به او باز مى‌گرديم)! حال كه امّت به فرمان‌روايى چون يزيد گرفتار آمده است، بايد فاتحه اسلام را خواند.

118. الملهوف: امام حسين عليه السلام، در پاسخش به مروان هنگامى كه او را به بيعت با يزيد

فرمان داد و گفت: آن، براى دين و دنياى تو بهتر است، فرمود: «إنّا للّه و إنّا إليه راجعون! حال كه امّت بر فرمان‌روايى چون يزيد گرفتار آمده است، بايد فاتحه اسلام را خواند. شنيدم كه جدّم پيامبر خدا مى‌فرمود:" خلافت بر خاندان ابو سفيان، حرام است"».

[در اينجا] سخن، ميان او و مروان بالا گرفت تا اين كه مروان، خشمگينانه باز گشت.