فصل چهارم: رَجعت‌

83. الخرائج و الجرائح‌ به نقل از جابر، از امام باقر عليه السلام: امام حسين عليه السلام پيش از كشته شدن به يارانش فرمود: «پيامبر خدا فرمود:" پسر عزيزم! تو به زودى به سوى عراق كشانده مى‌شوى و آن، سرزمينى است كه پيامبران و اوصياىِ پيامبران، آن را ديده‌اند و آن، سرزمينى به نام" عمورا" است و تو در آنجا شهيد مى‌شوى و گروهى از همراهانت با تو به شهادت مى‌رسند كه آنان، درد شمشيرها را حس نمى‌كنند".

سپس تلاوت فرمود:" «گفتيم: اى آتش! بر ابراهيم، سرد و سلامت باش». آتش جنگ بر تو و بر ايشان، سرد و سلامت است".

پس مژده دهيد كه به خدا سوگند، اگر ما را بكشند، بر پيامبرمان در مى‌آييم. سپس، آن مقدار كه خدا بخواهد، درنگ مى‌كنم و من، نخستين فردى هستم كه از قبر بيرون مى‌آيم و خروجم با خروجِ اميرمؤمنان و قيامِ قائم و زندگانى پيامبر خدا همراه مى‌شود.

سپس، سفيرانى از آسمان از نزد خدا بر من فرود مى‌آيند كه تا آن زمان، بر زمين فرود نيامده‌اند و جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل عليهم السلام و افواج فرشتگان، بر من‌

فرود مى‌آيند و محمّد صلى الله عليه و آله و على عليه السلام و من و برادرم و همه كسانى كه خدا بر ايشان منّت نهاده است، سوار بر مَركب‌هايى از مَركب‌هاى خداوند، اسبانى رنگارنگ از جنس نور كه هيچ مخلوقى بر آنها سوار نشده، فرود مى‌آييم.

سپس، محمّد صلى الله عليه و آله پرچمش را برافراشته مى‌سازد و آن را به همراه شمشيرش به قائمِ ما مى‌سپارد ... و بركت، از آسمان به زمين نازل مى‌شود تا آنجا كه درخت از سنگينى بارِ ميوه‌اش كه خدا براى آن خواسته، مى‌شكند و ميوه زمستان را در تابستان مى‌خورند و ميوه تابستان را در زمستان؛ و اين، سخن خداى متعال است: «و اگر اهل شهرها ايمان مى‌آوردند و پرهيزگارى پيشه مى‌كردند، بركاتى از آسمان و زمين برايشان مى‌گشوديم؛ امّا دروغ انگاشتند».

سپس، خداوند، كرامتى به پيروان ما مى‌بخشد كه چيزى در زمين و آنچه در آن است، بر ايشان پنهان نمى‌ماند تا آنجا كه مرد مى‌خواهد بداند خانواده‌اش چه مى‌كنند. پس به آنان از آنچه مى‌كنند، خبر مى‌دهد».