و پس از امام على عليه السلام، امامت در خاندان آن حضرت ادامه يافت، چنان كه از پيامبر خدا روايت شده است:

أنَا المُنذِرُ، وعَلِيٌّ الهادي، وكُلُّ إمامٍ هادٍ لِلقَرنِ الَّذي هُوَ فيهِ.[1]

من هشدار دهنده‌ام و على، راهبر و هر امامى راهبر نسل معاصر خويش است.

و در روايتى ديگر، از امام باقر عليه السلام آمده است:

رَسولُ اللّهِ المُنذِرُ، وعَلِيٌّ الهادي، أمَا وَاللّهِ ما ذَهَبَ مِنّا و ما زالَت فينا إلَى السّاعَةِ.[2]

پيامبر خدا، بيم دهنده است و على هدايتگر. بدانيد كه به خداوند سوگند، [امامت‌] از خاندان ما بيرون نرفته است و تا قيامت در ميان ماست.

اين حقيقت، در حديث متواتر ثقلين نيز كه صدورش قطعى است مورد تأكيد قرار گرفته است‌[3] و بدين سان، امامت و رهبرىِ الهىِ خاندان نبوّت، تا مدّتى قريب به سه قرن ادامه يافت؛ اما پس از وفات امام حسن عسكرى عليه السلام، حكمت الهى ايجاب مى‌كرد كه امامِ پس از او كه پدر معنوىِ امّت اسلامى است از ديده‌ها پنهان گردد و جامعه اسلامى را به دار الأيتام معنوىِ فقها و علما واگذارد، چنان كه از امام عسكرى عليه السلام روايت شده است كه فرمود:

حدّثني أبي، عن آبائه، عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله: أشَدُّ مِن يُتمِ اليَتيمِ الَّذِي انقَطَعَ مِن امِّهِ و أبيهِ، يُتمُ يَتيمٍ انقَطَعَ عَن إمامِهِ ولا يَقدِرُ عَلَى الوُصولِ إلَيهِ ولا يَدري كَيفَ حُكمُهُ فيما يُبتَلى بِهِ مِن شَرائِعِ دينِهِ، ألا فَمَن كانَ مِن شيعَتِنا عالِماً بِعُلُومِنا، وهذَا الجاهِلُ بِشَريعَتِهِ المُنقَطِعُ عَن مُشاهَدَتِنا يَتيمٌ في حِجرِهِ، ألا فَمَن هَداهُ و أرشَدَهُ وعَلَّمَهُ شَريعَتَنا كانَ مَعَنا فِي الرَّفيقِ الأعلى.[4]

پدرم از پدرانش از پيامبر خدا برايم روايت كرد كه: بسيار بدتر از يتيمى كه پدر و مادرش را از دست داده، يتيمى است كه از امام خود دور افتاده و توان دستيابى به‌

[1] دانش‌نامه امير المؤمنين: بخش سوم/ فصل هشتم/ احاديث هدايت.

[2] دانش‌نامه امير المؤمنين: بخش سوم/ فصل هشتم/ احاديث هدايت.

[3] ر. ك: امام مهدى از نگاه حديث ثقلين، محمّد محمّدى رى‌شهرى.

[4] الاحتجاج: ج 1 ص 7.