وى، احاديثى را از كتب روايى شيعه، بدون توضيحى، گرد آورده و در فصولى با عنوان: «جوهر» مرتّب نموده است.[1]

7. الصحيفة السجادية الثالثة، از عبد اللَّه بن عيسى افندى تبريزى (م 1130 ق).[2]

8. الدرر المنثورة فى الأحكام المأثورة، از سيّد عبد الكريم بن جواد موسوى جزايرى (م 1215)، داراى اجازه از سيّد بحرالعلوم. وى در اين كتاب، به ذكر واجبات و محرّمات، بسنده نكرده؛ بلكه همه احكام شرعى را كه نصّ مأثور دارد، شامل يك مقدّمه و 35 «كتاب»، كه مقدّمه در اصول دين و اصول فقه و بقيه آن به ترتيب كتب فقه است.[3]

9. مجموعة الأحاديث‌، از محمّد بن رضا چوبه‌اى رشتى (م بعد از 1232 ق)، جدّ ميرزا ابراهيم سلماسى كاظمى. شيخ آقا بزرگ مى‌گويد اين كتاب را در كتاب‌خانه سيّد صدر در كاظمين ديده است.[4]

10. دُرر الأخبار، از محمّد كاظم بن محمّد شفيع هزار جريبى (م ح 1238 ق).[5]

11. مجموعة فى الأخبار، از محمّد كاظم بن محمّد شفيع هزار جريبى.

12. الاصول الأصلية و القواعد الشرعية، از سيد عبد اللَّه بن محمّد رضا شبّر (م 1242 ق). اين كتاب، شامل آيات و رواياتى است كه در آنها به مسائل اصول فقه، با

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، ج 25، ص 391( ش 7409)؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 4، ص 390( 1585)؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مدرسه سپه‌سالار، ج 4، ص 115.

[2]. الذريعة، ج 15، ص 20( ش 97).

[3]. همان، ج 8، ص 136( ش 511).

[4]. همان، ج 20، ص 61.

[5]. همان، ج 8، ص 117( ش 435).