وى، فقيه، محدّث، مفسّر، متكلّم و از مجتهدان بزرگ شيعه در عصر قاجار به شمار مىرود كه در سال 1200 ق، در برغان به دنيا آمد و نزد دانشمندان بزرگى مانند ميرزا ابوالقاسم قمى و سيّد محمّد مجاهد، درس خواند. او در قزوين به تدريس، تأليف و ارشاد مشغول بود و در اواخر عمر، در كربلا اقامت گزيد و در آن جا درگذشت. از آثار اوست: