ابو الحسن بن محمّد طاهر فتونى اصفهانى (م 1138 يا 1139 ق)
وى، فقيه اصولى شيعى است كه در حديث و علوم قرآن نيز متبحّر است. اصل او از جبل عامل است و در حدود سال 1070 ق، در اصفهان به دنيا آمد. او نزد گروهى از فقها و محدّثان، شاگردى كرد و از آنان، اجازه روايت يافت. از آن جملهاند: علّامه محمّد باقر مجلسى، شيخ محمّد بن حسن حرّ عاملى، سيّد نعمة اللَّه جزايرى، احمد بن محمّد بن يوسف بحرانى، قاسم بن محمّد كاظمى، محمّد حسين بن حسن ميسى، عبدالواحد بن محمّد بن احمد بورانى، محمود بن على ميمندى و سيّد محمّد صالح خاتون آبادى.
وى، در مشهد مقدّس به تدريس و تأليف مشغول بود و عدّه بسيارى از او كسب علم و روايت كردهاند. چهار اثر از وى در حديث و رجال، عبارتاند از: