داشتند و از او كسب علم مى‌كردند و عدّه بسيارى از او روايت كرده‌اند، از جمله فرزندانش: اسحاق، سليمان، محمّد، احمد و فاطمه، سيّد احمد حسينى، سيّد محمّد معصوم حسينى، محمّد شفيع كاشانى و ....

وى، بيش از شصت كتاب تأليف كرده است كه در اين مقاله، هفت مورد از آنها در حوزه حديث، ذكر مى‌شود:

- جناح النجاح إلى براح الرباح‌

- سرور صدور اوليا در چگونگى صلوات فرستادن بر ائمه‌

- عروة الأخبات فيما يقال عند الأوقات‌

- مرقاة الجنان إلى روضات الجنان (در ادعيه)

- مقلاد الرشاد (در ادعيه)

- معادن الحكمة فى مكاتيب الأئمة و توقيعاتهم‌

- نضد الايضاح فى ترتيب إيضاح الاشتباه.[1]

سيّد صدرالدين على خان بن احمد حسنى حسينى شيرازى (1052- 1120 ق)

وى از نوادگان سيّد صدرالدين، متكلّم مشهور است كه نسبش به زيد بن على عليه السلام مى‌رسد.[2]

او در مدينه به دنيا آمد، سپس به مكّه رفت و از آن جا به حيدر آباد هند، كوچ كرد و مدّتى طولانى در آن جا ماند. سپس به حج رفت و از آن جا به ايران آمد.

وى به واسطه پدرش و شيخ جعفر بحرانى و ديگران، از صاحب مدارك و صاحب معالم و شيخ بهايى روايت مى‌كند. سيّد محمّد صالح حسينى خاتون آبادى نيز از او روايت مى‌كند. شش اثر از وى در اين مقاله معرّفى مى‌شود كه از آن جمله‌

[1]. أعيان الشيعة، ج 10، ص 46؛ روضات الجنات، ج 6، ص 80؛ ريحانة الأدب، ج 4، ص 190؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 330؛ طبقات أعلام الشيعة، ج 6، ص 228.

[2]. چنان كه خود در اوّل رياض السالكين، ذكر كرده است.